Opublikowany przez: monika.g
Autor zdjęcia/źródło: Pixabay.com @ Histeryczne dziecko
Napady histerii u dziecka to nie tylko nieodpowiednie zachowanie i wstyd dla rodziców, którzy będąc w miejscu publicznym nie wiedzą jak sobie poradzić z własny dzieckiem i albo je ignorują, albo krzyczą, żeby się uspokoiło. Histeria u dziecka to przede wszystkim komunikat dla rodziców, że ich maluch chce im coś przekazać, wyrazić, ale nie potrafi tego powiedzieć, co wywołuje u niego atak złości. Wiek między 2 a 5 rokiem życia to okres, kiedy kształtuje się własne "ja". Maluch atakami złości podkreśla swoją indywidualność, ale równocześnie szuka akceptacji u rodziców, którym chce przekazać swoje uczucia, a nie potrafi. Aby zrozumieć histeryczne dziecko trzeba rozpoznać przyczynę jego frustracji. Psycholog dziecięcy Monika Perkowska radzi jak rodzic powinien reagować na histeryczne zachowanie dziecka.
Psycholog dziecięcy Monika Perkowska: Ataki histerii u dzieci z reguły zaczynają się od 2 roku życia, a trwają do ok. 4-5 roku. W ciągu tych kilku lat dziecko miewa napady złości przerywane okresami zupełnego spokoju. Ataki histerii zmniejszają się, gdy dziecko pójdzie do przedszkola. Wtedy uczy się wyrażać swoje potrzeby i nie ma konieczności reagowania w przesadny sposób.
Dziecko w ten sposób chce pokazać swoje emocje, niezadowolenie, to że czegoś nie chce zrobić. Nie umie wyrazić tego słowami, co sprawia u niego napady frustracji i jest wyrażane poprzez histerię. Nie zna odpowiednich słów lub ogólnie zna ich bardzo mało i denerwuje się, że nie potrafi wyrazić tego, co czuje oraz że rodzice go nie rozumieją.
Zobacz także:
Najlepiej zachować spokój, przeczekać taki atak, nie uspokajać dziecka na siłę, zwłaszcza krzykiem czy tłumaczeniem, bo ono i tak nic z tego nie zrozumie. Gdy maluch już się uspokoi najlepiej pochwalić go mówiąc: „Cieszę się, że jesteś spokojny” i zaproponować jakąś aktywność, zabawę.
Jeśli dziecko nas bije powinniśmy dać mu jasno do zrozumienia, że tego nie tolerujemy. Przytrzymajmy dziecko, by nas nie biło - tu nie chodzi o przemoc fizyczną wobec dziecka, ale o powstrzymanie bicia. Dziecko powinno wiedzieć, że nie zgadzamy się na agresję. Jednocześnie możemy użyć metody wyciszenia, czyli pójście samemu w inne miejsce w domu, bądź zaprowadzenie dziecka w miejsce wyciszenia. Nie możemy pozwolić, by dziecko nas biło. Mało wtedy mówmy - dziecko wie, o co chodzi. Aby metoda była skuteczna należy ją stosować regularnie przez dłuższy czasu, np. przez miesiąc. To my, dorośli powinniśmy wtedy nad sobą panować.
Warto ustalić domowe zasady, a pośród nich jasne konsekwencje, które naturalnie wynikają z sytuacji. Jeśli np. dziecko nie chce wyłączyć telewizora to naturalną konsekwencją będzie wyłączenie go przez dorosłego, a nie np. zakaz jedzenia za to słodyczy.
Pozwolić mu na wyrażenie swoich emocji. Ataki histerii to naturalna reakcja dziecka na bezradność, niemożność wyrażenia swoich uczuć. Rodzice muszą zrozumieć, że dziecko nie powinno tłumić emocji. Jeśli daje im ujście właśnie w formie ataków złości to jest to całkowicie normalne.
Za konsultację merytoryczną dziękuję psycholog dziecięcemu pani Monice Perkowskiej.
Monika Perkowska - psycholog dziecięcy
psycholog dzieci, młodzieży, rodziny. Prowadzi własną praktykę psychologiczną i poradnię dla dzieci i dorosłych Psychoterapia Zielone Zacisze. Jest praktykiem, który pomaga rodzicom i dzieciom w każdym wieku, już od pierwszych miesięcy życia. W swojej pracy łączy elementy terapii behawioralnej i poznawczej. Uczy rodziców, jak rozumieć własne dziecko.
CZYTAJ RÓWNIEŻ:
Bunt dwulatka - jak sobie radzić?>>
Ćwiczenia na koncentrację dla dzieci - wskazówki dla rodziców>>
Pokaż wszystkie artykuły tego autora
PaulinaP22 2021.08.24 10:25
Z doświadczenia już wiem, że nawet jak mamy wątpliwości co do zachowań dziecka, powinniśmy skontaktować się ze specjalistą. Długo szukałam dobrego... Cieszę się, że moje dziecko zdecydowało się na terapię i cieszę się, że trafiliśmy do Pana Mateusza Dobosza. Przyjmuje w Krośnie i Rzeszowie, ale są też konsultacje online. Złoty człowiek, perfekcjonista w swoim fachu... Wiele mu zawdzięczamy. Przede wszystkim życie mojego syna - nowe życie.
212.91.*.* 2019.04.18 14:31
A co Pani powie na to aby oczywiscie zlucham i zostawiam dziecko przeczekuje napady histerii ale ono rzuca sie po podlodze wali glowa w kanty w beton np na chodniku i za zadne skarby nie moge uspokoic dziecka bo kazda proba powiedzenia czegokolwiek koczy sie agresja placzem zanoszeniem sie i niesamowitym atakiem histerii.gdy jednym slowem dziecko zrobi sobie krzywde zostawione samo sobie poniewaz jest strasznie zawziete ? Pewnie uslysze odpowiedz z tym do psychologa albo psychiatry. No ok ale dodam ze te dziecko ma 2 lata i nie potrafi powiedziec o co mu chodzi.
188.146.*.* 2019.03.31 22:06
Mam pewien problem gsyż nie wiem do konca jak sie zachowac w sytuacji gdy (moze podam przyklad)myjemy razem zęby. Ja z dzieckiem. Ona gdzies tam w tle mowi mi naloze Ci paste. Ale ia tego nie doslyszalam automatycznie nakladam sobie na szczoteczke ta paste. Dziecko jest juz zle ze nie nalozylo mi jej. Ja tlumacze ze nie uslyszalam jak do mnie mowilo. Spokojnie tlumaczę ze juz nie moge jej zmyc i dzis umyjmy juz tak zeby a jutro nalozy paste dziecko. Ono nie slucha wpada w histerie. Ja z jednej strony chcę by moje dziecko wiedzialo ze nie zawsze jest tak jak ono chce i czasami trzeba odpuscic ale ono tego nie rozumie. Czy zle ze ja nie odpuscilam w tej sytuacji czy dobrze? Nie wiem jak sie zachowac by odpuszczanie z mojej strony nie sprawilo tego ze jak dziecko sobie cos postanowi to ja bede robila co ono mi kaze. Przeciez jestem rodzicem to dziecko powinno znac zasady kto kogo powinien sluchac.
Nie masz konta? Zaloguj się, aby pisać swoje własne artykuły.